Το κάστρο “Ν. Κίλιμπας” και η πληγή στο εκτός έδρας σκοράρισμα
Η Ν. Αρτάκη ολοκλήρωσε το 2023 με μια αξιοσημείωτη πορεία η οποία στηρίχθηκε κυρίως στις εντός έδρας επιδόσεις της. Επτά νίκες και μια ισοπαλία για την ομάδα της Εύβοιας στο «Ν. Κίλιμπας» με συγκομιδή 22 βαθμών από τους 31 που μάζεψε συνολικά σε αυτές τις 16 αγωνιστικές.
Αντίθετα η εκτός έδρας παρουσία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναιμική με μόλις 9 βαθμούς απολογισμό από τρεις ήττες, τρεις ισοπαλίες και μόλις δυο νίκες, εκ των οποίων η μια με τον διαλυμένο Μαγνησιακό που μόλις λίγες ώρες μετά αποχώρησε από το πρωτάθλημα και η άλλη επί του εξαιρετικά αδύναμου Θεσπρωτού.
Από τις ισοπαλίες το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό είναι ο βαθμός στην έδρα του πρωτοπόρου Σβορώνου, ενώ οι άλλες δυο ισοπαλίες σε Άρτα και Καστοριά περισσότερο λογίζονται ως χαμένοι βαθμοί για μια ομάδα που δηλώνει ότι θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, πόσο μάλλον οι ήττες από τον Αστέρα Σταυρού που έχει στόχο την παραμονή, όσο και στην Κέρκυρα από τον Πετριτή.
Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε μια επιπλέον ανάλυση θα καταλήξουμε ότι η δύναμη των «ερυθροκίτρινων» είναι η άμυνα τους με μόλις 8 τέρματα παθητικό αριθμός που την κατατάσσει ως την καλύτερη άμυνα του ομίλου μαζί με τον Πιερικό, ενώ ένα γκολ περισσότερο έχει δεχθεί ο Σβορώνος που όμως διαθέτει την καλύτερη επίθεση στον 2ο όμιλο έχοντας πετύχει 33 γκολ, έναντι μόλις 19 που έχει σημειώσει ο ΑΟΝΑ.
Αυτό ακριβώς είναι και το αδύναμο σημείο που χρειάζεται να βελτιωθεί προκειμένου οι Ευβοιώτες να έχουν μια καλύτερη συνέχεια και να πλησιάσουν το όνειρο του πρωταθλητισμού. Μάλιστα από τα 19 γκολ ενεργητικό μόλις τρία έχουν επιτευχθεί εκτός έδρας και αυτό το γεγονός φανερώνει το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ν. Αρτάκη για την αδυναμία της να πάρει νίκες εκτός έδρας.
Εκεί εστιάζεται κυρίως και η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας με τους δυο παίκτες που αποκτήθηκαν τον Ιανουάριο να είναι επιθετικοί, μαρτυρώντας παράλληλα και τον λανθασμένο μεταγραφικό σχεδιασμό που άφησε την ομάδα με μόλις έναν σέντερ φορ ενώ η σεζόν είχε ξεκινήσει με τρεις.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στο δρόμο για την κορυφή
Η Ν. Αρτάκη αποτελείται από ένα κορμό ποδοσφαιριστών που βρίσκεται αρκετό καιρό μαζί, μάλιστα πέρυσι σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμα τους και έφτασαν πανεύκολα στην άνοδο στην Γ΄εθνική. Παίκτες με μεγάλη αξία και σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Στασινόπουλος, ο Ντελέκος, ο Ταυταρίδης ο Τσούπρος, ο Δ. Χατζηστάμου οι οποίοι πλαισιώθηκαν το καλοκαίρι από αξιόλογους ποδοσφαιριστές όπως οι Γερογιάννης, Ιορδανίδης, Παπαδάκης και Σπηλιώτης με μια διοίκηση η οποία έχει δημιουργήσει ένα αξιόπιστο όνομα και έχει κάνει τον ΑΟΝΑ έναν ελκυστικό προορισμό για μεταγραφικές προσθήκες.
Το ερώτημα που δημιουργείται είναι αν ένας προπονητής που δεν έχει τον πρωταθλητισμό (και όχι μόνο) στο ρεπερτόριο του μπορεί να πετύχει την άνοδο.
Παράλληλα το μπλοκ των τεσσάρων ομάδων της Πιερίας στην τελική ευθεία δεν αποκλείεται να «συμμαχήσει» για να στηρίξει την ομάδα του νομού που θα ξεχωρίσει στην κούρσα του τίτλου, ενώ στον αντίποδα η ομάδα της Εύβοιας δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Μόνο μια ομάδα από την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας υπάρχει ο Αστέρας Σταυρού ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας εν δυνάμει σύμμαχος, αλλά ο προπονητής του ΑΟΝΑ φρόντισε να κόψει οποιαδήποτε γέφυρα όταν μην μπορώντας να διαχειριστεί την ήττα άνοιξε μέτωπο χωρίς λόγο με τον εκπρόσωπο της Φθιώτιδας.
Κοντολογίς η Ν. Αρτάκη βρίσκεται σε έναν βατό όμιλο όπου βάσει προϋπολογισμού και ρόστερ η κατάκτηση της πρώτης θέσης θεωρείται κάτι παραπάνω από εφικτή , ίσως και ιστορική ευκαιρία. Το μοναδικό ερωτηματικό βρίσκεται στον πάγκο και έχει να κάνει με το αν ο συγκεκριμένος τεχνικός μπορεί να αξιοποιήσει τις ιδανικές συνθήκες που του παρέχονται για να υλοποιήσει το στόχο της κατάκτησης του πρωταθλήματος ή και αυτή η άνοιξη θα τον βρει στο Ιόνιο να προσπαθεί να σώσει κατηγορία είτε τη Ζάκυνθο είτε τον Αστέρα Πετριτή.
ΑΟ Χαλκίς: Αν αυτή η φανέλα είχε στόμα
Λίγο πριν το πρωτοδικείο και ενώ κανένας δεν είχε ενδιαφερθεί να αναλάβει το σύλλογο ο Νίκος Ρόγκας λέγοντας τα πράγματα καθαρά βγήκε μπροστά και κράτησε ζωντανή την ομάδα. Δεν υποσχέθηκε τίποτα περισσότερο από αυτό που συμβαίνει και πραγματικά η Χαλκίδα κάνει έναν έντιμο αγώνα για να κρατηθεί στην κατηγορία.
Ο Βαγγέλης Τόγιας προς τιμήν του ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα σωρό ελαφρυντικά ή δικαιολογίες δίνει μια μεγάλη μάχη με τους παίκτες του και μέχρι σήμερα έχουν πετύχει περισσότερα από όσα θα περίμενε κάποιος.
Η ομάδα φωνάζει ότι χρειάζεται ενίσχυση, η διοίκηση διαθέτει ελάχιστες δυνάμεις και αντί αυτή η προσπάθεια να στηριχθεί προκειμένου να σωθεί η χρονιά, εμφανίζονται κάθε λογής “διψασμένοι για λεζάντα” που εκφράζουν τις “αγνές τους προθέσεις” για λέσχες, μεταγραφές, βοήθεια και ένα σωρό ακόμα ασυναρτησίες (μόνο) δημόσια, αλλά με τον επικεφαλής του συλλόγου δεν επικοινωνεί κανένας.
Όταν θα έρθουν τα παιχνίδια που θα κρίνουν την παραμονή η Ιστιαία μπορεί στην έδρα της να μαζέψει 300-400 φιλάθλους, η Ερέτρια και το Μαντούδι το ίδιο, αλήθεια για την Χαλκίδα πόσοι φίλαθλοι θα βρεθούν στις εξέδρες του δημοτικού σταδίου να την υποστηρίζουν όταν φτάσουν τα ματς που θα κρίνουν την παραμονή ?
Δυστυχώς ο ΑΟ Χαλκίς συρρικνώνεται χρόνο με το χρόνο. Όποιος θέλει να τον στηρίξει ας το κάνει αθόρυβα και ουσιαστικά ή διαφορετικά ας σωπάσει και ας αφήσει την ομάδα να κάνει τον αγώνα της.