Η ανεπανάληπτη χαμένη ευκαιρία του Ευβοϊκού ποδοσφαίρου

Η πίκρα από την απώλεια του πρωταθλήματος και της ανόδου για τη Ν. Αρτάκη είναι μεγάλη περισσότερο για τους ίδιους τους παίκτες που κόπιασαν, τα έδωσαν όλα και έφτασαν στην πηγή, για τη διοίκηση που έκανε ότι καλύτερο μπορούσε ξοδεύοντας πολλά χρήματα, για τους φιλάθλους οι οποίοι γέμισαν στα τελευταία παιχνίδια το «Ν. Κίλιμπας»,  αλλά και για όλο τον οργανισμό του ποδοσφαίρου στο νομό που περιμένει χρόνια να δει ξανά μια ομάδα της Εύβοιας στις επαγγελματικές κατηγορίες.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν ακόμα ελπίδες ανόδου από ομάδες που πιθανώς να μην καταφέρουν να ανταποκριθούν στην κατηγορία,  χωρίς όμως να γνωρίζουμε κάτι πιο συγκεκριμένο.

Eάν κάποιοι σύλλογοι δεν καταφέρουν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις απαιτήσεις της Super League 2 είναι σίγουρο ότι ο Γιάννης Βαγιάννης καιροφυλακτεί και αν κληθεί θα καταθέσει άμεσα την εγγυητική που χρειάζεται, αν δεν την έχει καταθέσει ήδη.

Μακάρι η δικαίωση να προκύψει ακόμα κι έτσι.

Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

Η ρεαλιστική προσέγγιση της φετινής  πορείας του ΑΟΝΑ λέει ότι το πήγε μέχρι τέλους τερματίζοντας στη δεύτερη θέση, δυο βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή Εθνικό Ν. Κεραμιδίου ο οποίος κέρδισε την άνοδο στη super league 2. Οι δυο αναγνώσεις του ίδιου αποτελέσματος  δεν είναι θέμα υποκειμενικό όπως η θεωρεία περί μισοάδειου και μισογεμάτου μπουκαλιού, αλλά αντικειμενικό.

Οι αισιόδοξοι μπορούν να υποστηρίξουν ότι μετά από πολλά χρόνια ομάδα του νομού πρωταγωνίστησε και έφτασε μια ανάσα από επαγγελματική κατηγορία, ξεσήκωσε και μάζεψε τον κόσμο στο γήπεδο διαγράφοντας μια εξαιρετική πορεία και θα έχουν δίκιο.

Οι απαισιόδοξοι αντίστοιχα μπορούν να επικαλεστούν ότι ο «πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα», ότι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος  και κανένας δεν μπορεί να τους ρίξει άδικο.

Τα δεδομένα και ο στόχος

Για να γίνει όμως ένας αξιόπιστος απολογισμός πρέπει να εξεταστεί ένα γεγονός με όλες τις παραμέτρους που το συνοδεύουν. Για να καταλήξει κανείς αν η «ερυθροκίτρινη» πορεία ήταν πετυχημένη ή όχι θα πρέπει να συνυπολογίσει  το στόχο που τέθηκε σε συνάρτηση με τον προϋπολογισμό και τις συνθήκες που  επικράτησαν κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Κύπελλο Εύβοιας & Κύπελλο Ελλάδας

Πριν την πορεία στο πρωτάθλημα ας θυμηθούμε τα πεπραγμένα του ΑΟΝΑ στις άλλες δυο διοργανώσεις. Στο κύπελλο Ελλάδας υπήρχε σημαντική προοπτική διάκρισης, αλλά οι ερυθροκίτρινοι αποκλείστηκαν με το καλημέρα με εντός  έδρας ήττα από ομάδα τοπικού της Αθήνας, ενώ κατέκτησαν το κύπελλο Εύβοιας το οποίο μονοπωλούν την τελευταία πενταετία.

Ο όμιλος, το μπάτζετ και το ρόστερ

Σε ότι αφορά στο πρωτάθλημα στον 2ο όμιλο τοποθετήθηκαν ιστορικές ομάδες που όμως μόνο η φανέλα τους έχει απομείνει για να θυμίζει το ένδοξο παρελθόν τους. Τρίκαλα, Καστοριά, Εορδαϊκός και Πιερικός δεν έχουν πια την αίγλη και τη δυναμική του παρελθόντος και η πορεία τους είναι πλέον από κακή έως μέτρια.

Αποδείχθηκε άλλωστε από το γεγονός ότι μόλις τρεις ομάδες οι οποίες στην τελική ευθεία έγιναν δυο, διεκδίκησαν το πρωτάθλημα.  Αυτή ήταν και η πρώτη μάχη που δόθηκε από τη διοίκηση της Ν. Αρτάκης το προηγούμενο καλοκαίρι και κερδήθηκε, δηλαδή η ένταξη  στον 2ο βατό όμιλο και όχι στον 4ο όπου πήγαν οι ομάδες της Βοιωτίας, εκεί δηλαδή που με Πανιώνιο και Εθνικό οι ελπίδες ανόδου θα ήταν από μηδαμινές έως ελάχιστες.

Η ομάδα της Εύβοιας μπήκε στη μάχη του τίτλου με σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των αντιπάλων της με πρώτο ότι  είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ του ομίλου, κατά πολύ μεγαλύτερο από το Κεραμίδι και το Σβορώνο.

Ένα επίσης σημαντικό όπλο ίσως το μεγαλύτερο για το σύλλογο της Εύβοιας ήταν η ομοιογένεια της ομάδας. Την ώρα δηλαδή που οι ανταγωνιστές έχτιζαν μια ομάδα από την αρχή με όρους μπάσκετ, ο ΑΟΝΑ είχε την πολυτέλεια να ξεκινά με ένα κορμό 6-7 πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών στην αρχική 11αδα που ήταν χρόνια μαζί και βρίσκονταν με κλειστά τα μάτια.

Ντουμάνης, Στασινόπουλος, Τσούπρος, Ταυταρίδης,  Χατζηστάμου, Ντελέκος είναι ποδοσφαιριστές ποιότητας που παίζουν χρόνια μαζί και αν προστεθεί και ο Παπαδάκης που επέστρεψε, ο προπονητής της ομάδας είχε ένα επιπλέον πανίσχυρο όπλο στα χέρια έναντι των αντιπάλων του. Έναν ποιοτικό κορμό που πάνω του μπορούσε να χτίσει τη δυνατότερη ομάδα του ομίλου.

Παράλληλα οι μεταγραφές που έγιναν με την διοίκηση να δίνει το ελεύθερο στον προπονητή  να φέρει όσους και όποιους παίκτες χρειάζεται προκειμένου να κατακτήσει τον τίτλο, δημιούργησαν  ένα συνολικό ρόστερ το οποίο ήταν σίγουρα το ποιοτικότερο και το ακριβότερο του ομίλου, απλά χρειαζόταν ένας επαρκής προπονητής για να αξιοποιήσει την υπεροχή του.

Η δυναμική των δυο ομάδων που διεκδίκησαν τον τίτλο

Ας το δούμε μεταφορικά. Σε μια κούρσα 34 γύρων διαγωνίστηκαν  δυο αυτοκίνητα, το ένα με ισχυρότερο κινητήρα από το άλλο . Όταν λοιπόν το όχημα με τους περισσότερους ίππους βγαίνει δεύτερο, χάνοντας έστω και στην τελική ευθεία το πρόβλημα σίγουρα δεν είναι το αυτοκίνητο, αλλά ο οδηγός.

Δυστυχώς για τον ΑΟΝΑ το μειονέκτημα του σε αυτή την αναμέτρηση ήταν ότι ο προπονητής του δεν αξιοποίησε καταλυτικά το ποιοτικότερο ρόστερ που είχε στα χέρια του.

Για να προσομειώσουμε σε συνθήκες της  Ά κατηγορίας της ΕΠΣ Εύβοιας ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η χρονιά για τον Αμαρυνθιακό θα ήταν πετυχημένη αν τερμάτιζε δεύτερος στο φετινό πρωτάθλημα.

Αν λοιπόν θέλουμε να πάρουμε απάντηση για το αν τηρουμένων των δεδομένων η σεζόν είναι επιτυχημένη και γιατί η Ν. Αρτάκη δεν προβιβάστηκε στην παραπάνω κατηγορία δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το σκεφτούμε πολύ.

Η αλήθεια του Μόρα

Δυστυχώς την απάντηση την έδωσε ο Βαγγέλης Μόρας στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα με το Κεραμίδι, όταν συνυπολόγισε το ρόστερ και το μπάτζετ διαχειρίστηκε εκείνος και αντίστοιχα ο Μαγκαφίνης, λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Η  Ν. Αρτάκη έπρεπε να τερματίσει 15 βαθμούς μπροστά»