Με τρομερή προσπάθεια σε ένα ιδιαίτερο αγώνα είδε πρώτος την καρό σημαία και σφράγισε τον τίτλο.
Μια ακόμα χρονιά απόλυτης κυριαρχίας ολοκληρώνεται με την Mercedes και τον Λιούις Χάμιλτον να κάνουν ένα ακόμα νταμπλ!
Ο Βρετανός με τρομερή οδήγηση έφτασε στη νίκη στο GP Τουρκίας, κατέκτησε και μαθηματικά το παγκόσμιο πρωτάθλημα και έφτασε τους επτά τίτλους ισοφαρίζοντας τον θρυλικό Μίκαελ Σουμάχερ.
Ο Χάμιλτον “γιόρτασε” την διπλή νίκη και το ρεκόρ με το παρακάτω μήνυμα που απηύθυνε συγκινημένος στα ονειροπόλα παιδιά όλου του κόσμου: “Σας ευχαριστώ πολύ! Αυτό πηγαίνει σε όλα τα παιδιά εκεί έξω που ονειρεύονται το ακατόρθωτο. Μπορείτε να τα καταφέρετε κι εσείς! Πιστεύω σ’ εσάς! Σας ευχαριστώ όλους σας για την υποστήριξη!”.
Ο αγώνας ήταν συναρπαστικός με τις καιρικές συνθήκες να παίζουν τον ρόλο τους.
Στην εκκίνηση ο Φερστάπεν και ο Άλμπον κόλλησαν με τους υπολοίπους και κυρίως τον Φέτελ να το εκμεταλλεύονται.
Ο Οκόν είχε επαφή με τον Μπότας στην πρώτη στροφή καταστρέφοντας τον αγώνα και των δύο.
Ο Στρολ έφυγε και οδηγούσε τον αγώνα, με τον Πέρεζ να τον ακολουθεί. Φερστάπεν και Άλμπον πέρασαν τον Χάμιλτον και έφτασαν πίσω από τον Φέτελ που είχε ανέβει τέταρτος.
Ο Γερμανός στον καλύτερό του αγώνα για φέτος απέδειξε τη δεδομένη ικανότητα του και κράτησε πίσω του τον Ολλανδό.
Κάπου εκεί στον έβδομο γύρο άρχισε η μάχη της στρατηγικής στην οποία παραδόξως η Ferrari πήρε άριστα. Ο Λεκλέρκ μπήκε πρώτος για να βάλει την ενδιάμεση γόμα και δικαιώθηκε αφού άρχισε να κερδίζει θέσεις. Η πίστα στέγνωνε και γρήγορα τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι.
Στον ένατο γύρο μπήκε ο Φέτελ και τον ακολούθησε ο Χάμιλτον ένα γύρο αργότερα.
Αυτό που έκανε τη διαφορά όμως στην πορεία του αγώνα ήταν το γεγονός ότι ο Βρετανός δεν ξαναμπήκε στα πιτ.
Με την πίστα να στεγνώνει ο Λιούις Χάμιλτον κράτησε την ενδιάμεση γόμα για 48 γύρους και δικαιώθηκε φτάνοντας στην νίκη.
Δεύτερος τερμάτισε ο Σέρχιο Πέρεζ, ενώ τρίτος ήταν ο Σεμπάστιαν Φέτελ μετά από δώρο του Σαρλς Λεκλέρκ. Στον τελευταίο γύρο ο Μονεγάσκος προσπάθησε να περάσει τον Μεξικανό και ο Γερμανός το εκμεταλλεύτηκε για να ανέβει στο βάθρο για πρώτη φορά μετά τον αγώνα του Μεξικό το 2019.
Ο Φέτελ έσπευσε να συγχαρεί τον πρωταθλητή Χάμιλτον
Ο Λιούις Χάμιλτον σφράγισε και μαθηματικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Formula 1 φτάνοντας τους επτά τίτλους και ισοφαρίζοντας τον Μίκαελ Σουμάχερ, ύστερα από τη νίκη του στο GP Τουρκίας.
Ο Βρετανός πιλότος της Formula 1 ήταν φανερά συγκινημένος, με αποτέλεσμα να βάλει τα κλάματα ενώ βρισκόταν ακόμα μέσα στο μονοθέσιό του.
Ο μεγάλος αντίπαλός του, Σεμπάστιαν Φέτελ τον πλησίασε και του έδωσε συγχαρητήρια για την κατάκτηση του τίτλου, σε μία σπουδαία κίνηση.
F1: Μυθικός Χάμιλτον, έφτασε τον Σουμάχερ στα πρωταθλήματα
Το τυπικό μέρος μιας τελειωμένης ιστορίας παίχτηκε το μεσημέρι της Κυριακής (15/11). Ο Λιούις Χάμιλτον πήρε τους βαθμούς που χρειαζόταν στην Τουρκία και σφράγισε και μαθηματικά την κατάκτηση.
Αυτός είναι ο έβδομος τίτλος για τον Βρετανό ο οποίος ισοφαρίζει έτσι τον Μίκαελ Σουμάχερ στην κορυφή της σχετικής λίστας.
Επιπρόσθετα αυτός ήταν ο τέταρτος διαδοχικός τίτλος για τον 34χρονοκαι θα πιάσει στη σχετική λίστα τους Φάτζιο και Φέτελ.
Ο μοναδικός που έχει πάρει περισσότερους διαδοχικούς τίτλους ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ ο οποίος σταμάτησε στα πέντε σερί πρωταθλήματα από το 2000 μέχρι το 2004.
Υπενθυμίζουμε ότι φέτος ο Χάμιλτον πέρασε τον Μίκαελ Σουμάχερ στις νίκες ενώ ισοφάρισε και το ρεκόρ του Γερμανού με τις περισσότερες επικρατήσεις σε μία πίστα φτάνοντας τις οκτώ στην Ουγγαρία, όσες είχε ο “Σούμι” στη Γαλλία.
Η ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ
1. Μίκαελ Σουμάχερ (Γερμανία) 7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
2. Λιούις Χάμιλτον (Βρετανία) 7 (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020)
3. Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (Αργεντινή) 5 (1951, 1954, 1955, 1956, 1957)
4. Αλέν Προστ (Γαλλία) 4 (1985, 1986, 1989, 1993)
5. Σεμπάστιαν Φέτελ (Γερμανία) 4 (2010, 2011, 2012, 2013)
6. Τζακ Μπράντχαμ (Αυστραλία) 3 (1959, 1960, 1966)
7. Τζάκι Στιούαρτ (Μ. Βρετανία) 3 (1969, 1971, 1973)
8. Νίκι Λάουντα (Αυστρία) 3 (1975, 1977, 1984)
9. Νέλσον Πικέ (Βραζιλία) 3 (1981, 1983, 1987)
10. Άιρτον Σένα (Βραζιλία) 3 (1988, 1990, 1991)
11. Αλμπέρτο Ασκάρι (Ιταλία) 2 (1952, 1953)
12. Γκρέιχαμ Χιλ (Μ. Βρετανία) 2 (1962, 1968)
13. Τζιμ Κλαρκ (Μ. Βρετανία) 2 (1963, 1965)
14. Έμερσον Φιτιπάλντι (Βραζιλία) 2 (1972, 1974)
15. Μίκα Χάκινεν (Φίνλανδία) 2 (1998, 1999)
16. Φερνάντο Αλόνσο (Ισπανία) 2 (2005, 2006)
17. Τζιουσέπε Φαρίνα (Ιταλία) 1 (1950)
18. Μάικ Χόθορν (Μ. Βρετανία) 1 (1958)
19. Φιλ Χιλ (ΗΠΑ) 1 (1961)
20. Τζον Σούρτις (Μ. Βρετανία) 1 (1964)
21. Ντένι Χούλμε (Ν. Ζηλανδία) 1 (1967)
22. Γιόχεν Ριντ (Αυστρία) 1 (1970)
23. Τζέιμς Χαντ (Μ. Βρετανία) 1 (1976)
24. Μάριο Αντρέτι (ΗΠΑ) 1 (1978)
25. Τζόντι Σέκτερ (Ν. Αφρική) 1 (1979)
26. Άλαν Τζόουνς (Αυστραλία) 1 (1980)
27. Κέκ Ρόσμπεργκ (Φινλανδία) 1 (1982)
28. Νάιτζελ Μάνσελ (Μ. Βρετανία) 1 (1992)
29. Ντέιμον Χιλ (Μ. Βρετανία) 1 (1996)
30. Ζακ Βιλνέβ (Καναδάς) 1 (1997)
31. Κίμι Ράικονεν (Φινλανδία) 1 (2007)
32. Τζένσον Μπάτσον (Μ. Βρετανία) 1 (2009)
33. Νίκο Ρόσμπεργκ (Γερμανία) 1 (2016)
– Πηγή: sport24