Η επόμενη μέρα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με τις συνθήκες που έχει δημιουργήσει ο κορονοϊός.
Τo ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τα φανταχτερά γήπεδα και τα πολύ μεγάλα κλαμπ. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο οι χρυσοφόρες διοργανώσεις, ο Μέσι, και ο Ρονάλντο. Δεν είναι μόνο μπίζνες, διαφήμιση, δισεκατομμύρια, προβολή και στοίχημα. Καταλαβαίνω ότι τα πάντα κινούνται γύρω από το χρήμα και για αυτό ασχολούνται όλοι με τις μεγάλες ομάδες και τους σταρ του αθλήματος. Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τη βάση. Από εκεί που ξεκινούν όλα. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που ο κορονοϊός θα του δημιουργήσει τεράστια προβλήματα. Τα ερασιτεχνικά σωματεία αποτελούν βασικό πυρήνα ανάπτυξης που σε κάθε περίπτωση έχει ανάγκη το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα.
Όλες οι φετινές διοργανώσεις διακόπηκαν ξαφνικά. Τα σωματεία δεν μπορούν να προχωρήσουν οργανωτικά καθώς το καθεστώς αβεβαιότητας που κυριαρχεί καθυστερεί σημαντικά τον προγραμματισμό τους. Για αυτό ίσως πάρει πολύ χρόνο σε κάποιες ομάδες να αποφασίσουν ενόψει της νέας σεζόν για θέματα όπως ανάδειξη νέων διοικήσεων, μεταγραφές, προπονητής.
Το πιο βασικό πρόβλημα όμως είναι το οικονομικό. Όπως φυσικά και σε όλους τους κλάδους.
Τα σωματεία περιμένουν από τα εντός έδρας παιχνίδια να κόψουν κάποια εισιτήρια. Αν δεν επιστρέψουν οι φίλαθλοι στα γήπεδα χάνονται σημαντικά έσοδα. Το ίδιο ισχύει και για τις μεγάλες ομάδες. Όμως αυτές θα έχουν τηλεοπτικά συμβόλαια και δεν περιμένουν, όπως οι ομάδες του χωριού, να βγάλουν από τα εισιτήρια το «χαρτζιλίκι» των παικτών και τα έξοδα διαιτησίας.
Οι χορηγίες θα είναι λιγότερες. Επομένως θα πρέπει όλοι που ασχολούνται με το…τόπι στις χαμηλές κατηγορίες να επαναπροσδιορίσουν κάποια πράγματα ως προς το οικονομικό.
Ποιο μαγαζί θα συνεχίσει να έχει την διαφημιστική του ταμπέλα σε ένα γήπεδο που κανένας δεν πρόκειται να την βλέπει επειδή κανένας δεν πρόκειται να βρίσκεται εκεί; Σίγουρα κάποιοι «τρελοί» με την καλή έννοια, αλλά όχι όλοι. Εδώ μία λύση θα ήταν να αναλάβει κάθε ομάδα να μεταδίδει τους αγώνες της με live streaming προκειμένου να υπάρχουν διαφημιστικά έσοδα.
Οι πρόεδροι των ομάδων είναι επαγγελματίες που οι περισσότεροι έχουν πληγεί οικονομικά και αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα. Θα έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να στηρίζουν τα σωματεία τους, όταν κάθε μέρα «ματώνουν»; Θα υπάρξουν και οι «ρομαντικοί». Ίσως και αυτοί που να τους περισσεύουν χρήματα. Πόσοι όμως είναι αυτοί;
Ποια θα είναι η στάση των ποδοσφαιριστών; Και αυτοί είναι καθημερινοί βιοπαλαιστές που περίμεναν από το ποδόσφαιρο να εισπράξουν κάποια έξτρα χρήματα προκειμένου να αυξήσουν το ετήσιο εισόδημά τους.
Πολλές ομάδες, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, στηρίζονται και στις συνδρομές από τη λειτουργία των τμημάτων υποδομής. Θα μπορούν οι γονείς να πληρώνουν;
Όταν βλέπουμε τις επαγγελματικές ομάδες να «ζορίζονται», σίγουρα θα δούμε μικρότερες να διαλύονται. Εκτός και αν «κατεβαίνουν» να αγωνιστούν με δικά τους παιδιά, από τις ακαδημίες. Τελικά μήπως εκεί οδηγούμαστε; Μήπως είναι μία καλή ευκαιρία για μια νέα πνοή στις μικρές κατηγορίες; Ίδωμεν…
*** Η φωτογραφία είναι από το ματς Αστέρας Ιτέας-Φωκικός το 1989 στο γήπεδο της Ιτέας.